Çözümü imkansız gibi görünen

bir sorunu ne kadar çok dillendirirseniz

çözümsüzlüğü ortadan kaldıracak

kabul edilemez girişimleri “alıştırma”

yoluyla “neden olmasın” a çevirebilirsiniz.

Ama bu süreci uzatırsanız, yapılan eleştiriler

ve gösterilen tepkiler karşısında

savunma süreci başlar ki,

söylenen her söz, yapılan her açıklama

geri adımlar atılmasına neden olur.

Hele bir de bunun sonunda oy kaygısı varsa

bu geri adımlar daha büyük olur

ve çok iyi niyetlerle çıkılmış olsa bile

başlanan noktadan daha geri düşülebilir.

İşte bu yüzden şu “akil adamlar” işi

bana “komisyona havale” gibi gelmektedir.

Çünkü bir sorununun çözümünde

hele böylesine

radikal kararların alınması gereken bir konuda

“akil adam” ya da “kadın” aramak

ne kadar  süre koyarsanız koyun

işi sulandıracaktır.

Akil insanların kendi aralarında uzlaşacağına

inanmak bile zordur.

Üstelik şimdiden hükümet, PKK ve  İmralı

açıklamaları birbiri ile çelişmektedir.

Sayın başbakanın “silahlarını bırakıp

gitsinler” demesi ise belli ki kabul görmeyecektir.

Yarın hatta belki yazının yazıldığı

şu dakikalarda PKK'nın karşı atağı başlamış

olacaktır.

Başbakan Erdoğan'ın “şehit katilini af

yetkisini kendimde görmüyorum” sözlerinden

sonra PKK çekilse bile nasıl çekilecek?

Sınırda kimlik kontrolü mü yapılacak?

Sorularını aklımıza getiriyor.

Hele bir de  Öcalan'a '“ev hapsi” düşünmediklerini

dile getirmişken bundan sonra karşılıklı

konuşmalarla süreci tüketeceğiz anlamı çıkmaktadır.

Fakat bence amaç hasıl olmuştur.

PKK artık meşru bir örgüttür.

Abdullah Öcalan da onun muhatap alınması

gereken lideri.

Bundan böyle kim iktidarda olursa olsun

yaşadığı sürece çözüm için Öcalan'a başvuracaktır.

Ayrıca zaten öyleydi.

Başbakan ilk defa kendilerinin bu yolu

izlemediğini söylerken de haklıdır.

Bu biraz zorunlu da olsa “halka açık” oldu

hepsi o.

Olsun bunları rahat konuşabiliyoruz ya

bölgeyi bilenler için büyük bir gelişmedir.

Her kafadan bir ses arasında kafaları karıştırmadan

bitirelim bu kanı.